Lilja Mósesdóttir

Það er orðin efnahagsleg og félagsleg nauðsyn að fram fari almenn leiðrétting á fasteignalánum landsmanna. Að öðrum kosti festumst við í skotgröfunum og skuldakreppu eins og þeirri sem Japanir hafa þurft að glíma við í 12 ár. Andstaðan við almenna leiðréttingu lána er blekkingaleikur og tilraun til að láta fjölskyldur með fasteignalán taka á sig tap Íbúðalánasjóðs og lífeyrissjóðanna. Lífeyrissjóðir sýsla með eignir sjóðsfélaganna sem geta tapast og rýrnað, enda um að ræða fjárfestingasjóði sem eiga sífellt erfiðar með að finna arðbæra og trygga fjárfestingakosti. Það er sjóðfélaganna en ekki skuldsettra heimila að taka á sig það tap. Almannatryggingakerfið á að tryggja öllum lífeyri sem dugar til framfærslu. Continue Reading →

 Ísland hefur lengi verið meðal ríkustu þjóða heims. Þrátt fyrir það fjölgar sífellt í hópi þeirra sem búa við vanda sem aðilar vinnumarkaðarins og stjórnvöld tala stöðugt um að leysa en gera ekkert til að leysa. Vandi sem felst í því að lágmarkslaun og bætur duga ekki til framfærslu og eignir duga ekki fyrir skuldum. Viðvarandi fátækt og skuldafangelsi einkenna líf sífellt fleiri einstaklinga sem talið er trú um að vandinn sé þeirra en ekki samfélagsins. Continue Reading →

Stöðugt fleirum svíður óréttlætið sem felst í vaxandi misskiptingu milli þeirra sem eiga og þeirra sem skulda á Íslandi. Gífurleg eignatilfærsla átti sér stað strax eftir hrun þegar ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar ákvað að tryggja innistæður að fullu og að frysta ekki verðtryggingu lána, þrátt fyrir vitneskju um væntanlegt verðbólguskot. Ríkisstjórn Samfylkingar og VG hefur haldið áfram á sömu braut og  innleitt aðgerðir sem tryggja að byrðar fjármálakreppunnar leggjast þyngst á millitekjuhópana. Skilningsleysi ríkisstjórnarinnar á ástæðum þess að heimili og fyrirtækja veigra sér við að fjárfesta kemur í veg fyrir að við komumst endanlega upp úr kreppuhjólförunum og endum í vítahring Japana. Continue Reading →